وقتی خودش نیست و فقط و فقط یه عکس سه در چهار داری ازش تو گوشیت !

هی  زوم میکنی، هی ریسایز میکنی، عکسشو میبوسی

بعد صدای موزیکو زیاد میکنی …از خودت عصبی میشی،از اون،از خودت، از خدا، از همه…

موزیک داره گوشتو پاره میکنه، یه دفعه میزنی زیر گریه… میبینی سه ساعته دراز کشیدی رو تخت خیره شدی به عکسش با دستت لمسش میکنی …

وقتی خودش نیست

نویز فکری داری …داری دیوونه میشی… بهت میگه “دیوونه“، دیوونه !

دلت میشه شش تیکه و میدونی که تا یه ماه دیگه تو خودت غرقی …

میخوای کرکره ی زندگیتو بکشی پایین که یهو خواب میبره با همین اسپم های ذهنی

آرزو میکنی حتی اگه برای آخرین بار هم شده، خوابشو ببینی…