می و میخانه مست

می و میخانه مست و می کشان مست!
زمین مست و زمان مست آسمان مست!
نسیم از حلقه زلف تو بگذشت…
چمن شد مست و باغ و باغبان مست!
تا زدم یک جرعه می از چشم مستت…
تا گرفتم جام مدهوشی ز دستت؛ شد زمین مست آسمان مست!
بلبلان نغمه خوان مست… باغ مست و باغبان مست!

تو زمزمه ی چنگ و عود منی؛ تو باده ی جام و سبوی منی
نغمه خفته در تار و پود منی؛ مایه هستی و های و هوی منی
گرچه مست مستم؛ نه می پرستم!
به هر دو جهان مست عشق تو هستم…
تا من چشم مست تو دیدم؛ ز ساغر عشقت دو جرعه چشیدم
شد زمین مست آسمان مست
بلبلان نغمه خوان مست؛ باغ مست و باغبان مست!