روزگار

پك می زنی مرا چو سیگار ، روزگار                      در ازدحام شب تو بیكار ، روزگار
ساعت‌ نبستم به خود، چونكه‌ بی‌زمان                   مصلوب ساعتم به دیوار، روزگار
قایم شدی، چه زود پیدات كرده ام                      حالا تو چشم گیر و بشمار، روزگار
چه تند می روی در این راه بی امان                     من خسته ام كمی نگه دار ، روزگار
اصلا كه گفته گوش به حرف تو شوم                    ول كن مرا و دست بردار ، روزگار
این بود حرف‌های من با تو ، والسلام !                     من می روم خدانگهدار ، روزگار