چه رسم جالبی داریم ما آدما !

محبتت را می گذارند پای احتیاجت … صداقتت را می گذارند پای سادگیت … سکوتت را می گذارند پای نفهمیت … نگرانیت را می گذارند پای تنهاییت … و وفاداریت را پای بی‌کسیت …
و آن قدر تکرار می کنند که خودت باورت می شود که تنهایی و بی کس و محتاجی !!!
آدم ها آن قدر زود عوض می شوند …
آن قدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی… و ببینی ثانیه ها و دقیقه ها بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است …