زندگی صحنه اعدام ما انسان هاست.
طناب دور گردنمان از جنس هوس.
پاهایمان روی صندلی عفت و آبرو.
دستمان بسته شده با دروغ و طمع.
و چشمانمان را بسته اند با غرور و حسد.
که تماشاگرانش دوستان خودمان اند.
مجری این اعدام زندگیست.
و حاکم این شهر کسی نبود جز خودمان
اعداممان خواهند کرد به هیچ جرمی.
رضا حسینی مقدم
مطالب مرتبط
میخوام یه پرونده ساده رو نشونتون بدم ببینید در اقتصاد کشور چی میگذره:
این هفته اعلام شد ۵۲ درصد سهام شرکت پتروشیمی امیرکبیر به بازنشستگان واگذار شد.
دمتون گرم 👏🏻
چه قدر شما به فکر مردم و بازنشسته ها هستید🥹
سید محرومان واقعا گل کاشته 😘
حالا بیایید ببینیم چی کار کردن؟
#رشتو
۱/۵
یک بیت شعر
همچو مجنون گفتگو با خویشتن باید مرا
بی زبانم همزبانی همچو من باید مرا
«رهی معیری»